Al vanaf het begin dat ik als yogadocent les geef heb ik altijd aangegeven dat iedereen welkom is. Van jongvolwassenen tot ouder(en), mannen en vrouwen. Later heb ik dit uitgebreid, voor personen die zich man of vrouw voelen en iedereen zich geen man of vrouw voelt. Om zo iedereen, ook personen van LHBTQI+, een plek te geven. Om een veilige plek te creëren voor iedereen. Ongeacht je afkomst, je religie, je godsbeeld, je lichamelijke conditie, je lenigheid, hoe jij jezelf ziet, etcetera.
Tijdens de maatregelen van de afgelopen 1,5 jaar was het belangrijk om, in de periode dat er les gegeven kon worden, hier rekening mee te houden. Groepen werden gesplitst om de afstand te kunnen waarborgen, zodat de deelnemers zich gehoord, gezien voelden en ze veilig konden meedoen met de yoga.
Dit is een thema die belangrijk is, dat iedereen welkom is en dat ook zo ervaart. Dat er een plek, dat er ruimte is voor jou. Dit heeft ook te maken met mijn eigen ervaring. Je niet thuis voelen in een groep omdat je niet gezien wordt en zelfs afgewezen wordt om wie je bent. Dat is een ervaring die je meedraagt en die je niemand wil aandoen.
Nog belangrijker is dat je jezelf niet afwijst. Dat je jezelf kan accepteren zoals je bent. Dat kan een heel proces zijn. En dan is het belangrijk je ergens thuis te voelen, je geaccepteerd te weten door een ander of anderen.
Het is niet mijn bedoeling om de aandacht te richten op wat ik heb meegemaakt. Het gaat mij er nu om dat we omzien naar de ander. En dat is best een opgave. Druk als we zijn met ons eigen leven, gezin, werk, hobby’s etc. Het is belangrijk om die dingen te blijven doen die je graag doet. Sta daarin bewust in dit leven, doe het met aandacht, ook in de ontmoeting met andere personen.
Heb jezelf lief en de ander. Om iedereen, ook jezelf, een plek te geven.
Liefde kent geen uitsluiting.
0 reacties